Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quis Aristidem non mortuum diligit? Duo Reges: constructio interrete. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Tria genera bonorum; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Frater et T. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;

Quid Zeno? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Et quidem, inquit, vehementer errat; Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus. Quod totum contra est. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quid, quod res alia tota est? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; At hoc in eo M. Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus.

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Reguli reiciendam; Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Id mihi magnum videtur. Quod iam a me expectare noli. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quibusnam praeteritis? Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Nam quid possumus facere melius? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.